خسته بود

  اهل زمین نبود

     نمازش شکسته بود

 برسنگ قبر من بنویسید

شیشه بود؛ تنها از این نظر که سراپا شکسته بود

  پاک بود؛  چشمان او که دائماً از اشک شسته بود

  این درخت عمری برای هر تیشه و تبر دسته بود

 فقط نوشتم:

به خاطر همه کسایی که یه دل شکسته دارن 

به خاطر همه کسایی که یه دل سنگی دارن 

به خاطر همه کسایی که تو دنیا شرف رو زیر پا نمیذارن 

به خاطر همه کسایی که معنی شرف رو نمیدونن

به خاطر عشقی که دروغه 

به خاطر محبتی که از روی ترحمه

به خاطر همه اونایی که میرن

به خاطر همه اونایی که فعلا تشریف دارن

به خاطر دلی که بیهوده شکست

به خاطر اشکی که بیهوده ریخت

به خاطر گناهی که نکردم

به خاطر قصاصی که شدم

به خاطر همه بی حرمتی هایی که بهم شد

به خاطر تویی که تا قیامت فراموشت نخواهم کرد

به خاطر قسمی که شکستم تا تو رو خوشحال کنم

به خاطر چوبی که واسه شکستن قسمم خوردم

به خاطر گناهی که کردم

به خاطر گناهی که تعطیل شد

به خاطر آه هایی که کشیدم

به خاطر سردی نگاه تو

به خاطر تویی که هنوز فرق خوب و بد آدما رو ندونستی

به خاطر بدی خودم

به خاطر درگذشت خاطره

به خاطر کاسه های داغ تر از آش

به خاطر اعتمادی که از بین رفت

به خاطر اونایی که فکر میکردن من بهشون حسودی کردم

و به خاطر خیلی چیزای دیگه که نگفتنش بهتر از گفتنشه